"Het is maar net waar je erin komt of eigenlijk erin komen is niet eens nodig, want het stukje langs de Valentijnkade of een wandelingetje langs de Kramatweg onthult al een deel van wat het Flevopark te bieden heeft. De ringvaart vertoont in de winter, als het praktisch dicht ligt, bij de brug reeds grote bedrijvigheid, met forse pootbewegingen houden de wilde (wat is wild) eenden hun vaarwater open, enthousiast bijgestaan door een groep meerkoeten, die in tijden van nood elkaar plotseling blijken te verdragen. Als het ijs weer weg is en het park in koude ongenaakbaarheid nog bij ligt te komen van de winter en de en de meerkoeten plekjes gaan zoeken om te nestelen, worden de vrienden van gisteren de grootste rivalen, die niets in hun nabijheid dulden. Wat waterhoentjes, juist, die met die rode snaveltjes, scharrelen er tussendoor. Even verder in de tijd en hier zwemmen de fuut, met zijn prachtig baltsgedrag, de tafeleend en de kuifeend. 

Op de begraafplaats scharrelt een fazantehaan, soms zelfs zittend op de enkele staande stenen, terwijl de fazanten in 't gras, onder hem, verstoppertje spelen.
Vroeg in het jaar 's morgens, met wat grondvorst, staan als kleumende ouden van dagen, de reigers in een groep van 20 … 30 stuks bij elkaar of ze vergaderen over wat had kunnen zijn.
Vaak scharrelt hier een heel groepje staartmezen, waarvan men vertelt, dat ze bij koude zich aan elkaar vasthouden als een bal, om de nacht door te brengen. Ook onze winterloge's, de koperwieken kan men hier tegenkomen. Goed opletten, want in de bomen ziet men vaak het felle rood van de timmerman, de bonte specht. Ondertussen vliegen overal koolmezen met hun gele borst rond, terwijl hun kleinere familielid de pimpelmees zich ook, maar minder laat zien. Overgekomen uit het Vondelpark, via Amstelpark en Frankendael, veronder- stel ik, hoort men soms, waar de slootjes bij elkaar komen, een exotisch geluid, een groene flits met een prachtige lange staart.

Halsbandparkieten, een tropisch cadeautje, die nu zelfs moeite doen om in een oud spechtennest te nestelen, maar in de winter zelfs met 6-8 graden vorst in 't park scharrelen. Wij gaan het bruggetje over, richting oude pompgebouw, langs de tuinhuisjes, achter de huisjes horen we weer de parkieten, maar vergist u zich niet, de spreeuwen, die hier verblijven zijn geweldige imitators. Hier in de buurt - de houtduiven, de tortels, weer een bonte specht, de ransuilen (om ze niet helemaal te verschrikken, vertellen we niet waar precies). Achter het gemaal in 't Nieuwe Diep, de kleinste fuut, de dodaars en langs de waterkant, terwijl in de donkere maanden nog wel eens familie uit Polen of Rusland komt logeren, de bonte kraai. Op 't water kapmeeuw, visdiefje, sterntjes, een enkele bergeend. De ganzen komen nog even op visite.

De aalscholver is een zeer regelmatige gast, terwijl op het stukje gras aan het water nog een paar zwanen wandelen en een in avondkleding gestoken, koppel scholeksters zijn opwachting maakt.
In deze hoek tegen het sportterrein, zie je ook regelmatig de vlaamse gaai, in het onderhout (even het vergrootglas erbij) ons kleinste vogeltje het vuurgoudhaantje (red.: op de foto een goudhaantje, foto Francina Ditzel) en omdat we toch in de mini's zitten, zien we hier ook het roodborstje en het winterkoninkje.
Op de grote weiden verblijven altijd wel een stel eksters met hun prachtige staalblauwe veren en laat u niet wijs maken dat ze schadelijk zijn, want roofvogels eten 75 keer meer vogeltjes en die zijn beschermd! Altijd aan de achterkant van een boom, dus vlug om de hoek kijken, klimt al happend links en rechts een boomklever tegen een boom, onder de struiken wat prachtige vinken en hun iets minder uitgedoste echtgenoten. Huismus, ringmus, en heggemus, fitis, groenling, alle trouwe bezoeker